Terug naar het overzicht van de nieuwsbrief

Dit is de laatste pagina van Nieuwsbrief 2.

Afscheid Alphons Willems als deken van Zele Zondag 30 december 2013 nam Alphons Willems afscheid van Zele, als priester, pastoor en deken. Een bijzonder afscheid, zoals het die zondag in Zele gevierd is, maar ook bijzonder vanwege de grote verdienste van hem voor het religieuze en culturele leven van Zele en omgeving. Een hem waardig afscheid, met aan het begin van de dag een eucharistieviering in de Ludgeruskerk. Alsof het een laatste avondmaal was. Naast hem waren er 12 priesters en pastores die hem “assisteerden”! Indrukwekkend om zo’n vol “priesterkoor” te zien. Alle collega’s uit verre omgeving waren er aanwezig. Achter in datzelfde priesterkoor was het koor, of beter koren. Het was haast te klein om ieder een plaats te geven. Na de viering was er op het kerkplein een vendelhulde, ter ere van de afscheidnemende, deken Willems, een eer-betoon !! Nadien gingen honderden mensen richting de middelbare school Pius X. Daar was een uitgebreid diner, voor genodigden, maar tegelijk voor alle inwoners van Zele die er aan wilden deelnemen. Zo denkt en voelt hij: iedereen erbij betrekken! Bij elkaar wel zo’n 500 mensen. De aula van de school was bijna te klein voor al die aanwezigen. De gasten uit Duitsland en Nederland kregen een speciale plaats aan tafel, aan de hoofdtafel. Tijdens het diner werd er ondermeer een “klankbeeld” getoond, een digitale samenvatting van zijn leven, gemaakt door broer Jan uit Antwerpen. Een kunstwerk op zich, met daarbij heel veel techniek. Nadien kregen we er een exemplaar van toegestuurd, met dank! Het afscheid is niet alleen een afscheid van deken Willems van Zele, het is tegelijk een afscheid van een periode. Er is een boek over te schrijven over wat hij in al die jaren heeft georganiseerd. We doen hem te kort door dat in een paar zinnen samen te vatten. Toch enkele feiten en herinneringen: Voordat hij naar Zele kwam, heeft hij heel andere dingen gedaan. Zo was hij enkele jaren professor aan het seminarie (voor priesterstudenten) voor liturgie in Gent en moest studenten begeleiden, b.v. in het houden van preken. Daarna was hij de jongste pastoor en de jongste deken van het bisdom Gent. In 1986 is hij deken geworden in Zele en heeft daar zijn zilveren feest gevierd in 2011, samen met diaken van Kerkckhove, die 25 jaar diaken was. Elke keer bleek weer dat hij zo’n geliefd persoon was, heel dicht bij mensen, zijn mensen, zijn parochianen. In die ruim 25 jaren heeft hij heel veel initiatieven genomen. En gebruikte hij elke gelegenheid om te vieren, in de kerk, maar daarbij ook vaak op cultureel gebied. En niet het minst heeft hij aandacht besteed aan de Ludgeruskerk. Na enkele jaren van restauratie is die 18 november 2012 weer feestelijk in gebruik genomen, met een kerkwijding. De kerk was nu van binnen en buiten helemaal in glorie hersteld, een bijzonder fraaie kerk, van binnen en van buiten ! Bij die gelegenheid kregen de bezoekers de mogelijkheid op de gewelven te klimmen. Wat een ruimte is er daar nog te zien en te beleven. Er zijn veel meer gelegenheden geweest, te veel om op te noemen. Steeds weer werden de leden van de Ludgerkring en van de Communitas in Essen-Werden genodigd om de feestelijkheden bij te wonen. Zo was er in 2000 een internationale tentoonstelling: Ludgerus, een heilige voor Europa, met religieuze kunstschatten uit binnen- en buitenland. In 2004 bestond de Ludgeruskerk in Zele 300 jaar, weer een aanleiding iets te organiseren. Bij die gelegenheid heeft hij een boekwerkje uitgegeven met Ludgerkerken, binnen en buiten Europa. Met foto’s van “20 kerken met onze patroon” zo staat er op het boekje. Een prachtige uitgave, waar ook het Ludgerkerkje van Zelhem niet ontbreekt. Bij deze gelegenheid was er een tentoonstelling in de kerk: Sint-Ludgerus achterna, binnen en buiten Europa. Zo zijn er vele momenten geweest dat met de inspiratie van deken Willems initiatieven werden genomen en altijd met een spirituele inbreng. B.v. de academische zitting b.g.v. de kerkwijding in 2012.met muzikale intermezzo’s. Als afsluiting van het jubileumjaar 2009 had hij het koor van Werden genodigd om te komen zingen. Kardinaal Simonis was voorgegaan in de viering. En deken Willems is zichzelf niet als er ook niet een feestelijke bijeenkomst aan verbonden is. Na afloop was er een feestelijk diner in de school, waar velen gebruik van maakten. Hij haalde ook kunstcollecties naar Zele, zoals schilderijen van Aeltsje Sierksma (dochter van Klaes Sierksma). Maar ook een tentoonstelling van echte ikonen. De ikonen werden in een Vlaamse Vesperdienst gezegend, alsook de ikonen die mensen van thuis hadden meegebracht. Er zijn veel meer momenten te noemen. Maar uitgangspunt voor deken Willems was dat de betreffende activiteit het leven moest verdiepen. Dat gebeurde natuurlijk in de vieringen, maar ook middels de initiatieven op cultureel of creatief vlak. Verdiepen en verbinden. Wat mij ook is bijgebleven bij al die bezoeken is zijn spiritualiteit, zijn intensieve beleving van leven en geloof. Ik denk dan bij voorbeeld aan het gebed dat hij uitsprak voor we aan tafel gingen: God, die ons uw goede gaven geeft, leven en voedsel, mensen en hun vriendschap, telkens weer opnieuw, zegen deze maaltijd. Geef ons een open oog en een warm hart, om uw wereld in te richten tot een huis voor alle mensen, een tafel waar niemand wordt geweerd. Amen Walter Rovers