Terug naar het overzicht van de nieuwsbrief Volgende pagina
Langs het Ludgerpad: de St. Willibrordsabdij.

Bij Doetinchem, op ruim één kilometer van kasteel Slangenburg, ligt in donkere bossen een bijzonder gebouw. Het is de abdij St. Willibrord. De wandelgids ‘Ludgerpad, wandelen door de Gelderse Achterhoek van Zutphen tot Aalten’ beschrijft onder de nummers 8b en 8c de route in die mooie omgeving.
De abdij van de kloosterorde der Benedictijnen oogt oud, maar is van jonge datum. Het aantal bewoners staat onder druk, maar de kleine gemeenschap is springlevend. Ooit kenden de Lage Landen twintig abdijen van de Benedictijnen. De Tachtigjarige Oorlog (1568-1648) was debet aan de verwoesting van kloosters, handschriften en religieuze kunst, waarvan men vandaag de dag met verbazing kennis kan nemen. Hoe was het mogelijk dat fanatisme een cultuur bijna elimineerde? Vergelijkingen met gebeurtenissen in deze tijden elders in de wereld dringen zich op.

Begin 20e eeuw keerde de orde der Benedictijnen terug in Nederland. De Willibrordabdij werd vanuit de overbevolkte abdij in Oosterhout gesticht. In 1945 kwamen tien monniken met één varken, wat kippen en vaardige handen naar de Achterhoek. Hun klooster was aanvankelijk kasteel Slangenburg, dat door de monniken gerestaureerd werd. Kennis werd opgedaan om eigenhandig te kunnen metselen en timmeren. De wens was om in de stilte van de nabije bossen een abdij te bouwen. Bouwmaterialen waren echter schaars. Afgekeurde stenen en de techniek van beton boden uitkomst. Zo ontstond een complex met Romaanse invloeden en een bijzondere kloosterkerk. Op zondag 5 oktober 1952, na 4 jaar bouwen, was het zover: de monniken sloten hun kasteelperiode af met het zingen van een Te Deum en trokken naar hun nieuwe klooster. Wandelaars en andere rustzoekers weten de abdij te vinden. Er zijn gepaste mogelijkheden voor gasten en de zondagse vieringen kunnen bezocht worden.

De monniken hebben ook ‘de duurzaamheid’ omarmd. Men stookt de grote houtkachel, die tegenwoordig computergestuurd is en daardoor een hoog rendement heeft. Werd vroeger zelf elektriciteit opgewekt, tegenwoordig is de abdij gewoon aangesloten op het elektriciteitsnet. In 2015 zijn zonnecollectoren geplaats om in 80% van de eigen behoefte te voorzien.
Onder de woorden ‘Confessio et Pulchritudo’ (Belijdenis en Schoonheid) leven de monniken hun beschouwend leven in de stilte van de bossen. Een leven dat zij graag willen delen met andere zoekers en wandelaars. Een relikwie van St. Ludger, bode van Christus in de Achterhoek, wordt door hen zorgvuldig bewaard. De website willibrordsabdij.nl geeft veel informatie en toont prachtige foto’s over deze abdij langs het Ludgerpad.
Hans de Graaf.